نقد رمان زنی در جزیره ی گمنامی

                            

 

فراتر از تمام فضاسازی هاوجریان های تولیدی ذهن نویسنده باید بگویم این رمانی ست که تقدیس خلقت زن در سایه تسبیح الهی را به تصویر میکشد. 

خلقتی که از آغازین لحظه پیدایش حضرت حوا مبنایی الهی داشته نه نگاه پست جنسیتی و این مبنا جریان می یابد تا فی الحال که زن ها دارند خودشان را

می کشند تا در کسوت مردانه ارج و قربی پیدا کنند شاید!!!

..... اهل متافیزیک است و با این رمان مردان بزرگ را در مقابل عفت و پاک دامنی و جایگاه خدایی او به زانو در می آورد و روند خدایی شدن یک انسان (چه زن

چه مرد) را هرچند ناقص اما در حاشیه یک "روایت" به تصویر می کشد ، و گمشده بشریت که رسیدن به بینهایت توانمندی ست را در دایره عالم خلقت با

معادله ها و سنت های الهی به گونه ای نشان میدهد که هر خواننده ای امیدوار است که این رمان عین حقیقت باشد.

بهر حال فرای از توانمندی ذهنی و قلمی نویسنده رمانی که به گفته خودش 15 سال کشیده تا ظهور پیدا کرده ، ( ای کاش که مفاهیم ناب را بیشتر از این به

صحنه ورق می آورد و بیشتر پردازش می کرد) این حقیقت را خواندن و لذت آن را چشیدن چیزی نیست که ندید گرفته شود. در میان تمام آثار خانم زواریان این

اثر درخشندگی ویژه ای دارد.

زنی پری  روی که مورد طمع آشنا و غیر است.اما اهل غیرت به ناموس الهی استچون درک درستی از خدای خویش دارد وچنان دچار سختی می شود که هر

که جز او به کفر می رسید و اوکه نوه ی پیامبر بنی اسرائیل است باتمام  مردان طماع می جنکد و عفت خود را نگه می داردهرچند که سر پناه و آبرویش و

آرامشش را ازدست می دهد.وخدا او را می پذیرد واعتلا می دهد چون قدیسه ای که حتی پیامبر زمانش برای شفای قومش به او متوسل می شود و این

گونه است زنی در جایگاه خویش معنا پیدا می کند